Alweer een aantal weken voorbij…
Inmiddels heel wat gebeurd, fijne dingen en minder fijne dingen. Zo is Rembo, hier te zien op de hoofdfoto samen met Chica, twee weken terug op maandagavond helaas overleden.
Hij was al 15 jaar oud en daarmee de oudste van het stel, dus we hielden er al wel een beetje rekening mee, maar zoiets komt natuurlijk toch altijd onverwacht.
Op vrijdag had hij ‘ruzie’ met Boef gehad. Waarschijnlijk zijn eigen schuld; hij dacht meestal nog een klein, jong, hondje te zijn en vond het fantastisch om Chica uit te dagen en met haar te spelen, waar Boef het niet altijd mee eens was. Maar goed, hij was wat aangedaan, maar het ging verder goed. Op zaterdag ging het wat slechter en ook ademde hij wat zwaar. We hadden inmiddels ook een wondje op zijn borstkas geconstateerd, maar dat zag er verder goed uit.
Zondag was hij nog steeds niet erg actief en hebben we hem lekker warm toegestopt en lag hij lekker te slapen, maar maandag zijn we toch wel maar even naar de dierenarts gegaan. Die zag meteen dat hij een klaplong had…! Weinig aan te doen, moet vanzelf genezen. Het enige wat we konden doen, is hem het zo comfortabel te maken met pijnstillers.
Gedurende de dag verslechterde zijn situatie steeds meer en hij had duidelijk veel pijn. We vroegen ons ook al af of hij de ochtend wel zou halen. Die avond om 19.30u blies hij zijn laatste adem uit en eigenlijk was ik opgelucht dat hij nu geen pijn meer had. Om te zien dat je hondje van 15 zo aan z’n einde moet komen, was erg triest. Helaas, dat zijn de minder leuke kanten van het hebben van dieren. Lieve Rembo, rust zacht, we zullen je missen!
Dan weer even terug naar Chica…
Zoals de koptekst al aangeeft; Lief, vreselijk eigenwijs en brutaal…
Chica is veel aanhankelijker dan Boef was als pup. Ze vindt het heerlijk om geknuffeld te worden, gaat ’s ochtends ook nog graag op bed liggen naast Ruud. Nu kan dat nog wel even, maar binnenkort toch echt niet meer. We hebben ook het idee dat ze misschien wel groter dan Boef gaat worden. Óf zij is een grote teef, óf Boef is een kleine reu… We gaan het zien. Het duurt in ieder geval niet lang meer voordat ze dezelfde hoogte hebben.
Nog steeds zijn de kattenbakjes op tafel niet veilig. Chica blijft zich vol op de tafel storten, zodra ze daar de kans toe ziet. Ze is enorm op voedsel gefocust. We vragen ons dan ook af of ze misschien gewoon honger heeft… Maar ze ziet er goed uit, krijgt nog steeds 3x per dag haar eten en al behoorlijk meer dan de verpakking aangeeft, dus ik kan me dat haast niet voorstellen. We zullen wat extra vezels aan haar voeding gaan toevoegen, dat kan sowieso geen kwaad. Als dat niet helpt, zal ik haar misschien toch nóg iets meer brokken geven, ze is natuurlijk wel (nog) enorm actief…
Vorige keer was ik trouwens vergeten te melden, dat inmiddels de stamboom van Chica ook binnen is gekomen…
…en over Spook
Spook blijft Spook. Ook zeer brutaal en nergens bang voor. Elke avond heeft ze rond 23u haar race-uurtje. Dan rent ze de hele tent door, hier en daar laat ze iets (een papiertje, balletje, speelmuisje o.d.) over de grond schieten en elke ander kat in de buurt wordt besprongen.
Afgelopen dinsdag is ze gesteriliseerd en is eigenlijk alweer helemaal genezen (uiteraard zitten er nog wat hechtingen, maar het ziet er allemaal prima uit). Reeds een uurtje na de behandeling begon ze al wat wakker te worden, maar heeft eigenlijk de hele rest van die dag lekker liggen slapen in het reismandje. ’s Avonds was ze alweer redelijk actief en de volgende dag was er zo goed als niets meer aan haar te merken en had zo al gauw weer haar huidige favoriete slaapplekje gevonden; jawel, een doos!
